Schengen Vizesi, ismini Avrupa’da bulunan bir ülke olan Lüksemburg’un güney kesimlerinde kalan küçük bir kentin isminden almıştır. 14 Haziran 1985 yılında I.Schengen Anlaşması Lüksemburg’un Schengen şehrinde imzalandığı için bu adı taşımaktadır.
II.Schengen Anlaşması ise 19 Haziran 1990 yılında yapılmış ve Schengen yürürlüğe girmiştir. İmzalanan anlaşmaya göre, Fransa, Batı Almanya, Belçika, Hollanda ve Lüksemburg (Bu 3 ülke Benelux ülkeleri olarak da bilinirler) vatandaşları, anlaşmaya katılan ülkelere vizesiz giriş-çıkış giriş-çıkış yapma hakkında sahip olmuşlardır.
İç sınırların kaldırılması, Schengen ülkelerinin bölgede üst düzey güvenliğin sağlanabilmesi için işbirliğine gitmelerini gerektirmektedir. Bu işbirliğine ortak dış sınırların düzenlenmesi ve AB dışında, Schengen’e dahil olmayan komşularla işbirliği kurulması konularında ortak sorumluluk duygusuyla hareket edilmesi de dahildir. Schengen işbirliği dış sınırların kontrolünde ortak kriterler, Schengen Bölgesi’ne girişte ortak kurallar ve katılan ülkeler arasında ileri polis işbirliği getirmektedir.
Schengen vizesi, Schengen bölgesi ülkelerinden birine gidilmesi halinde alınması gereken bir vize türüdür. Birden fazla Schengen ülkesine gidilecekse ilk gidilecek Schengen ülkesinin vizesinin alınması yeterlidir. A tipi vize, havaalanlarında transit geçiş olanağı sağlamaktadır. C tipi Schengen Vizesi, Schengen ülkelerine 90 günlüğüne giriş hakkı sağlamaktadır. C tipi vize türü, turistik, ziyaret, kültür ve spor amaçlarını içermektedir. D tipi Schengen Vizesi ise Schengen ülkesinde 90 güne kadar çalışma, girişimcilik, eğitim, aile birleşimi gibi amaçlar hizmet eden vize türüdür. Uzun Süreli Vize ise Schengen ülkesinde 90 günden fazla daimi oturum veya uzun dönem çalışma ve okuma iznini sağlamaktadır.
26 Schengen ülkesi 27 AB ülkesinin 22’si ve dört AB üyesi olmayan ülkeden oluşmaktadır. İtalya 27 Kasın 1990’da, İspanya ve Portekiz 25 Haziran 1992’de, Yunanistan 6 Kasım 1992’de, Avusturya 28 Nisan 1995’te, Danimarka, İzlanda ve İskandinav Ülkeleri (İsveç, Norveç, Finlandiya) 19 Aralık 1996’da, Çek Cumhuriyeti, Estonya, Macaristan, Polonya, Litvanya, Slovakya, Slovenya, Malta ve Letonya 1 Ocak 2007’de, İsviçre 16 Ekim 2004’te, Liechtenstein 19 Aralık 2011’de Avrupa Birliği’nin Schengen bölgesine dahil olmuşlardır. Üyelik müzakerelerine Türkiye ile aynı zamanda (3 Ekim 2005)’te başlayan Hırvatistan, 2011 yılında Avrupa Birliği ile kabul anlaşmasını imzalayarak, Avrupa Birliği’ne üyelik sürecini tamamlamış, AB’nin resmi üyesi olmuştur.
Shengen Üyesi Ülkeler
Shengen üyesi ülkeler, Avusturya, Belçika, Çek Cumhuriyeti, Danimarka, Estonya, Finlandiya, Fransa, Almanya, Yunanistan, Macaristan, İzlanda, İtalya, Letonya, Liechtenstein, Litvanya, Lüksemburg, Malta, Hollanda, Norveç, Polonya, Portekiz, Slovakya, Slovenya, İspanya, İsveç ve İsviçre’dir.
Bulgaristan ve Romanya, en son Avrupa Birliği’ne üye olan iki ülkedir. Fakat Almanya, Fransa ve Hollanda’nın karşı çıkmasından dolayı, henüz Schengen bölgesine alınmamışlardır. Avrupa Birliği üyesi olmamasına rağmen, İzlanda, Norveç, İsviçre ve Lihtenştayn vatandaşları Schengen Bölgesi’nde serbestçe seyahat etme hakkına sahiptir. Birleşik Krallık ve İrlanda Schengen bölgesinde değildir fakat Schengen ile ortak veritabanı kullanırlar. Bu yüzden, AB dışından ülkeye girecek olan kişiler, özel olarak İngiltere ve İrlanda vizesi almalıdır. Schengen vizesiyle İngiltere’ye veya İrlanda’ya giriş yapılamaz. Avrupa Birliği’nin ve Schengen Antlaşması’nın üç özel üyesi bulunmaktadır. Avrupa kıtasının dışında kalan ve Portekiz’e bağlı olan ada topluluğu Azorlar, Madeira ve İspanya’ya bağlı Kanarya Adaları Schengen sınırları içerisinde yer almaktadır. Monako, San Marino ve Vatikan Schengen Antlaşması’na tabi olmadığı halde, şehir devlet statüleri gereğince, sınırlarını Schengen üyesi ülke vatandaşlarına açmaktadır.