Ordinaryüs Profesör, Türk üniversitelerinde Alman akademik sisteminden aktarılarak 1933 reformu ile oluşturulan akademik unvandır.
Ordinaryüs kavramının kökeni Almanca Ordinarius kelimesine dayanmaktadır. Profesörlerin hocası ya da hocaların hocası anlamlarında kullanılmıştır. Günlük dilde bir meslek veya sanatın ileri derecede uzmanı olarak anlamlandırılmıştır. Ordinaryüs profesörler, profesörlerin bilimsel araştırmaları ve orijinal yayınlarıyla tanınmış, bir kürsüde çalışma beraberliği ve yetiştirme görevlerini başaracak pedagoji ve yönetim yetkisi belli olmuşları arasından seçilmişlerdir.
Ordinaryüs profesörün olmadığı üniversite kürsüleri profesörlere bırakılmıştır. Ordinaryüslük unvanı bir kere kazanıldıktan sonra, profesörlük gibi. şahsa bağlı unvan olarak kalmıştır.
Doktor, doçent doktor ve profesör doktor unvanlarından sonra erişilebilen Ordinaryüs profesörlük payesi en az beş yıl profesörlük yapmış, bilimsel çalışmalarıyla kendini tanıtmış öğretim üyeleri arasından seçilerek bir kürsünün yönetimiyle görevlendirilen bilim insanlarına verilmiştir. Aynı anda iki anabilim dalında ders veren profesörlere bu unvan verilmiştir. Ordinaryüs unvanı 1981 yılında çıkarılan 2547 sayılı Yüksek Öğretim Kanunu ile lağvedilmiştir.
Alman sistemindeki `professor extraordinarius` unvanının zıddı olup, Türkiye de nizami profesör anlamında kullanılmıştır.
Son ordinaryüs profesör Reşat Kaynar 1954 yılında unvanını kazanmıştır. 2006 yılına vefat etmiştir.
Prof. Dr. Hüseyin Nail Kubalı, ordinaryüs profesörlüğü reddetmiş, bu akademik unvanın kaldırılmasını üniversite senatosuna rapor vererek teklif etmiştir.
